Chory

Tak wiem, nieraz mi mówiono, nieraz uprzedzano, że jak młody do żłobka pójdzie to chorować zacznie. Miałam jednak nadzieję, że mego synka choróbska paskudne ominą. Nic z tego. Wczoraj wieczorem zagościła temperatura 38,4, która udawało mi się zbijać, ale na kilka godzin jedynie, po czym gorączka wracała kilka kresek wyższa. Jak już było 39,2 st. zarządziłam, że do lekarza czas najwyższy. Tym samym do lekarza dyżurnego wybraliśmy się, który orzekł infekcje górnych dróg oddechowych i przepisał cztery różne paskudztwa. I kilka dni siedzenie w domu. Zdiagnozowany, to już mi ciut lżej, bo wiem przynajmniej co mu dolega. Teraz co chwilkę sprawdzam Itę, czy ona z kolei nic nie złapała, bo dopiero smarka się pozbyła. Oczywiście zewsząd kraczą, że jak on to i ona, więc sprawdzam, mając jednak nadzieję, że Wiki się nie zarazi. A miałam od przyszłego tygodnia chodzić pracy szukać, bo mama zgodziła się z Wiktorią pobyć...A tu doopa. Nadal jestem skazana na oferty, które nielicznie w internecie się pojawiają i mogę mailem aplikację przesłać. tyle, ze ofert tych jest niewiele.
Staram się szukać w tej sytuacji pozytywów. I znalazłam! Dzięki temu, że nie pracuję, mogę sama dzieckiem chorym się zajmować, a nie nerwowo na krześle w pracy siedzieć i siłą woli próbować popchnąć wskazówki zegarka by czas szybciej płynął. Wiem, że mama dopilnowałaby równie dobrze, ale jednak co sama to sama.