Matka, pomyśl zanim coś powiesz!

Synek mój ukochany niecierpliwie czekając, aż siostrzyczkę przekażę żłobkowym ciociom wylazł sobie na trawnik przed wyżej wspomnianą instytucją i się szwendał. Zajęta rozbieranem małej nie zwracałam zbyt bacznej uwagi na poczynania starszego dziecka, bo kątem oka widziałam znajomą czapkę, więc w szczegóły nie wnikałam..
Wikę w końcu opiekunce przekazałam, do szatni weszłam w celu ogarnięcia bajzlu przez siebie samą pozostawionego, kiedy usłyszałam radosne "Mamusiu!"
Odwróciłam się do synka, który to z uśmiechem na ustach wręczył mi dwa kwiatki zerwane ze żłobkowej rabatki.
I co?
I palnełam:
- Synek, nie wolno kwiatków z rabatki zrywać- zanim zdanie skończyłam twarz dziecka się zmieniła z radosnej na rozczarowaną.
Miałam ochotę sama sobie w łeb dać.
Nie dość, że nie podziękowałam za prezent, to jeszcze zwróciłam uwagę przy osobach trzecich (rodziców innych dzieci znaczy się).
Oj ty matko wyrodna! Jak mogłaś dziecię swe w takiej sytuacji postawić.
Oczywiście, rozmawiałam z nim i tłumaczyłam się i jemu w zależności od przekazu, ale pierwsze wrażenie na mnie samej ślad zostawiło. Niesmak pozostał.
No cholera, wyrzuty sumienia mam.
Wymagam myślenia od dzieci, a sama brakiem rozumu sie wykazałam.
Czy ktoś ma na zbyciu mózg?
Bo mój się widać ewakuował.