Nie ma to jak tata

Dziś jedna z rzadkich niedziel, kiedy to M. od rana do nocy spędza na łonie rodziny.
Zatem ja mogłam dziś po porannej pobudce dospać i wykorzystałam ten fakt śpiąc od 10:000 do 13:00!
Cud się stał.
Przyznaję, że wstając byłam podejrzliwa co mi tak długo towarzystwo spać pozwoliło. Ba! Nawet nastawiłam się na skutki uboczne.
Mile jednak zostałam zaskoczona, bo poza rozwalonymi tu i ówdzie zabawkami nic innego nie ucierpiało ani kolorów nie zmieniło, a i dzieci na pierwszy, drugi i piąty rzut oka wyglądały całkiem normalnie.
Nic tylko cud się stał.
Bliżej jednak przyjrzałam się młodej trącą swe oczęta uznałam, że przyszedł czas jej drzemki.
I dziecię me młodsze spać poszło i całkiem szybko zasnęło
W międzyczasie ja szybki obiad poczyniłam, a w trakcie jego konsumpcji usłyszeliśmy:
- Tato!
Młoda rodziciela swego ukochanego postanowiła wezwać. I tato na wezwanie się stawił. Zatem ja dalej spokojnie przy stole siedziałam  kiedy w drzwiach dziecięcego pokoju ujrzałam roześmianą i radosną córcię trzymająca mocno tatę za rękę.
I uśmiechnięta i radosna pozostała do wieczornego pójścia spać.
Takie cuda czyni całodzienna bytność taty.
Młody jak nigdy okupował dziś komputer oglądając większość odcinków "Sąsiadów" przy których zaśmiewał się do łez.
A jak mu coś nie pasowało, to wołał: Tato!
Także tato był dziś tatą pełną gębą, z dziećmi na kolanach, rozwiązując dziecięce problemy i przytulając maluchy wielokrotnie.
Szczęście na dziecięcych twarzyczkach bezcenne