Szczepienie

Świadomość, że dziś moje maleństwo będzie kłute, od rana doprowadzała mnie do nerwicy żołądka. Musiałam sobie te moje skołatane nerwy uciszyć, więc zaaplikowałam sobie szklankę melisy. Trochę pomogło. Wyszłam z małą już po 8:00,  bo chciałam żeby jak najszybciej było po wszystkim. Oczywiście chcieć to ja sobie mogłam. Na miejscu dowiedziałam się, że akurat w dniu dzisiejszym lekarz przyjmuje dopiero od 11:00. Zrobiłam zatem z Wikunią tył zwrot i do domu. Po drodze zmieniłam zamiar i udałam się na targ, gdzie zakupiłam dla niej fajne dżinsy i ...kalafior.
Po 11:00 znowu poszłyśmy, ale melisa chyba przestała działać, bo nerwowo się ze mną zrobiło. I za nic mój organizm nie przyjmował tłumaczenia, że dziecko wyczuwa, jak mama się denerwuje. denerwował się i już.
Lekarz zbadał i wyraził zgodę na szczepienie. O rajuśku! Jak ta moja dziewczynka strasznie płakała. 10 minut ją uspokajałam po dwóch ukłuciach. Na szczęścia szczepionka przeciw rotawirusom była do picia i tą mała dzielnie zniosła.
Dobrze jeszcze nie wyszłyśmy z przychodni kiedy Wikunia zasnęła wymęczona płaczem, a ze mnie zrobił się flak...Nerwy odeszły i energia również.
Zaobserwowałam, że Wiki nie jest tak odporna na ból jak Mati. Ten zanim podjął decyzję, że ma płakać, to już było po trzech kłuciach.  Chyba, że szczepionki, skojarzona i przeciw pneumokokom są bardziej bolesne. Za 6 tygodni kolejna dawka. Na szczęście ostatnia i kilka miesięcy przerwy.